Gamzelerine Göm Beni


  

 Seni çektim içime, sigaranın her dumanıyla. Ciğerlerimden üfleyip havaya karışan her dumanda siluetin canlandı. Önce gözlerin oluştu hayal meyal, sonra gamzelerine dönüştü belli belirsiz. Son bir nefes daha çektim içime efkarı. Sonra her şeyin acısını ondan çıkarırmışçasına bastırdım izmariti tablaya. Ezdim parmaklarımın arasında. Gözlerim saate takıldı kaldı. Gecenin bir buçuğu olmuş.                                  

    “ – Uyumuştur” diye söylendim. Uyumuştur , niye uyuyamayasın ki? Benim sevdiğim kadar sevdin mi sanki? Bana koyduğu kadar koymamıştır sana ayrılık. Kim bilir ne kadar da masum uyuyorsun ipek yorganların içinde. Oturduğum kanepeye uzandım. Yorgun yüreğimi dinledim. Ses yoktu şimdilik. Gözlerimi kapar kapamaz sen geldin önüme. Gözlerinde ki masumiyet, beni aşkla kendine bağlayan bakışların geldi tahayyülüme.

Düşündüm. Bu kadar büyütülecek bir şey var mı, onu düşündüm. Gönül hep kendinin haklı çıkmasını ister ya, ben senin haklı çıkmanı istedim bu kez. Beni sevdiğine inanmak istedim. Offf,  ne kadar zormuş seni sevmek. En son ne zaman bu kadar acı çektim, onu düşündüm. Bulamadım. Sen benim en büyük acımdın. Ve ben bu acıdan zevk duyan bir sadist gibi müptelan olmuşum. Hele o gamzelerin yok mu? Bir an istedim ki öleyim de beni o tatlı iki küçük çukurdan birine gömsünler. Vazgeçtim. Ezeceğim senin gururum, arayacağım onu .Bırakmam, bırakmayacağım. Ve öldüğümde o iki çukurdan birine koyulacağım.