GİT!
Koyu bir karanlığın iç sızlatan yalnızlığındayım. Parmaklarımın arasındaki sigara her zamankinden daha isli tütüyor sanki. Gidişin sigarama bile koymuş demek ki. Düşünüyorum, seni incitecek üzecek bir şey mi yaptım? Zorluyorum beynimi, düşünüyorum. Bir süre sonra yorgun düşüyor beynim. Nasıl yorulmasın ki? Hem gidişini düşünüyor, hem de gidişinin nedenini.
“Boş ver “ diyor içimden bir ses. “Gerçekten sevseydi, gitmezdi.” Doğru mu söylüyor iç sesim? Gerçekten sevmedin mi hiç beni? Her “Seni seviyorum” deyişin sahte miydi? Yine beynim yanıyor, başıma bir ağrı saplanıyor. Elimde kendi kendine sönen sigarayı kül tablasına bırakıyorum. O kadar çok sigara içmişim ki bu gece belki de başımın ağrısı bu sebepten. Komodinde ki ışığı söndürüp yatağıma uzanıyorum. Sağ tarafıma dönmeye cesaret edemiyorum. Orada olmadığını görmeye cesaretim yok belki de. Gözlerimi kapatıyorum, işte yine sen!
Git! Hadi gitsene! Madem hayatımdan gittin, hayallerimden de git. Beni sensiz bir başıma bırak ve git.
Belki seni unutmak o zaman daha kolay olur.
M.Aslan |
